تشخیص STEMI/NSTEMI، بلوکها، T inversion, ST elevation
الگوریتم تشخیص و تفکیک انواع نوارها
تمرین نوشتن گزارش ECG
ثبت نوار در پرونده بیمار بهصورت تمرینی
تفاوت ST Elevation و ST Depression
نشانههای ایسکمی: Inverted T، ST Changes، Q Pathological
لیدهای مربوط به هر ناحیه از قلب (قدامی، تحتانی، لترال، خلفی)
موارد اورژانسی در NSTEMI (همراه با آنزیم و درد مداوم)
📌 ابزار کمکآموزشی: اسلایدهای رنگی از نوارهای واقعی، ترسیم لیدها روی ماکت بدن
نوار قلب یکی از مهمترین ابزارهای تشخیص سکته قلبیه.
تو ممکنه تنها کسی باشی که قبل از رسیدن به بیمارستان بتونه بفهمه بیمار سکته کرده یا نه.
اینجا میخوایم دقیق یاد بگیری چطور از روی ECG، سکته قلبی رو تشخیص بدی؛ فرقی نمیکنه STEMI باشه یا NSTEMI. هر دو میتونن کشنده باشن اگر تشخیص دیر داده بشه.
STEMI یعنی سکته قلبی همراه با بالا رفتن قطعه ST در نوار ECG. این نوع سکته بهدلیل انسداد کامل یک رگ اصلی قلب ایجاد میشه و خیلی سریع باید باز بشه (با آنژیوپلاستی یا داروی ضدلخته).
NSTEMI یعنی سکتهای که ST Elevation نداره، ولی نشونههای ایسکمی داره مثل افت ST یا موج T منفی. این نوع معمولاً از انسداد ناقص رگ ایجاد میشه. آنزیمهای قلبی در آزمایش خون بالا میرن ولی در نوار قلب ممکنه چیزی مشخص نباشه.
بالارفتن خط ST یعنی بخش خاصی از عضله قلب دچار آسیب حاد شده.
این افزایش باید در حداقل دو لید مجاور دیده بشه.
مثلاً اگر در لیدهای V2 و V3 ST بالا رفته باشه → مشکوک به سکتهی قدامی.
مقدار بالا رفتن هم مهمه: معمولاً بیش از 2 میلیمتر در لیدهای سینهای یا بیش از 1 میلیمتر در لیدهای اندامی (مثل II و III).
پایین رفتن قطعه ST در نوار ECG اغلب نشونهی ایسکمی یا NSTEMI هست.
ممکنه در لیدهای جانبی یا تحتانی دیده بشه (مثلاً V4 تا V6 یا II, III).
اگر بیمار درد داره، ولی ST بالا نرفته و در عوض ST پایین رفته → نباید دستکم بگیری!
وقتی موج T منفی میشه، یعنی احتمال داره جریان خون به عضله قلب کم شده باشه.
این نشونه میتونه هم در NSTEMI باشه و هم در بعضی از مراحل پس از STEMI.
اگه موج Q خیلی عمیق و پهن باشه، معمولاً نشونهی سکتهی قبلیه که ازش گذشته.
ولی ممکنه همزمان با STEMI حاد هم دیده بشه، مخصوصاً اگه وسیع باشه.
هر لید ECG یه قسمت خاص از قلب رو نشون میده. با دونستن اینکه هر لید نمایندهی کدوم قسمت بدنه، میتونی محل سکته رو تشخیص بدی:
قدام قلب (جلوی قلب): لیدهای V1 تا V4
اگه ST Elevation اینجا باشه → سکتهی قدامی (Anterior MI)
این نوع معمولاً شدید و پرعارضهست چون بافت زیادی از قلب درگیر میشه.
کنارهی قلب (لترال): لیدهای I، aVL، V5، V6
ممکنه به تنهایی یا همراه با سکته قدامی دیده بشه.
زیر قلب (تحتانی): لیدهای II، III، aVF
سکتههای تحتانی گاهی با برادیکاردی، تهوع یا درد شکمی همراهان.
پشت قلب (خلفی): معمولاً در لیدهای معمولی دیده نمیشه.
اما اگر در V1 و V2 ST پایین و موج R بلند دیدی، احتمال سکته خلفی هست.
در صورت شک، لیدهای اضافی V7 تا V9 در پشت بدن کمککنندهان.
گاهی ECG چیز خاصی نشون نمیده، ولی بیمار علائم شدیدی داره:
– درد مداوم قفسه سینه
– رنگپریدگی، تعریق، تهوع، بیقراری
– یا آنزیمهای قلبی (تروپونین، CK-MB) در آزمایش بالا رفته
این یعنی با وجود ST Elevation نداشتن، خطرناکترین لحظاته و باید فوراً تحت مانیتورینگ و درمان قلبی قرار بگیره.
❗ NSTEMI یعنی سکته خاموش که باید با دقت شکارش کنی.
نوارهای رنگی و واقعی ECG از بیماران مختلف با نشونههای STEMI و NSTEMI، برای تحلیل زنده
ماکت بدن یا دانشجو بهعنوان مدل زنده برای ترسیم محل لیدها
دانشجوها خودشون لیدها رو روی بدن میکشن، و ناحیههای قلبی مربوط به هر لید رو روی مانیتور تحلیل میکنن
👥 تمرین کلاسی:
– مربی یک نوار ECG ناشناس نشون میده
– دانشجو باید لیدهای درگیر رو مشخص کنه، تشخیص بده که سکته هست یا نه، و اگر هست، از چه نوعی
– تمرین شامل بحث در مورد اقدام پیشبیمارستانی هم هست:
مثلاً در STEMI → آیا نیترو بده؟ اگر فشار پایینه چی؟ کی باید اطلاع فوری به مرکز قلب داده بشه؟
📌 یاد بگیر هر تغییر کوچیک در ECG میتونه معنای بزرگی پشت خودش داشته باشه.
تو همون کسی هستی که ممکنه زودتر از هر پزشک دیگهای این تغییر رو ببینه…
و این یعنی فرصت برای نجات قلبی که هنوز داره میجنگه. ❤️🔥📉
چطور از بالا تا پایین یک نوار را تحلیل کنیم؟
سرعت
ریتم
محور
امواج و فواصل
ST segment
چک لیست تفسیر سریع برای مواقع اورژانس
تمرین الگوریتم با نوارهای مثال
نوار قلب، مثل یه داستانه؛ از اول تا آخرش باید خطبهخط خونده بشه تا بفهمی قلب داره چی میگه.
ما قراره الان یاد بگیریم چطور مثل یه حرفهای از بالا تا پایین نوار ECG رو بخونیم و بفهمیم بیمار مشکلی داره یا نه.
🔸 اول از همه، چک کن که نوار با سرعت استاندارد ۲۵ میلیمتر بر ثانیه و با کالیبراسیون صحیح (۱۰ میلیمتر = ۱ میلیولت) گرفته شده باشه.
🔸 اگر موجها خیلی کشیده یا خیلی فشردهن، ممکنه دستگاه روی سرعت اشتباه تنظیم شده باشه.
🔸 مطمئن شو که خطوط صاف هستن، نویز نداره، لیدها درست وصل شدن، و موجها واضح دیده میشن.
🔸 سادهترین روش: بین دو تا موج R (قلههای بزرگ) چند تا خانه بزرگ هست؟
فرمولش اینه:
۳۰۰ ÷ تعداد خانه بزرگ = تعداد ضربان در دقیقه
مثلاً اگه بین دو موج R پنج تا خانه بزرگ باشه:
۳۰۰ ÷ ۵ = ۶۰ → یعنی ضربان قلب ۶۰ تاست
🔸 اگه ریتم نامنظمه، با شمارش تعداد QRS در یک ردیف ۱۰ ثانیهای و ضرب در ۶، ریت تقریبی رو بهدست بیار.
🔍 به فاصله بین موجهای R نگاه کن (اون قلههای بلند QRS):
اگه فاصلهها تقریباً یکی بودن → ریتم منظمه
اگه فاصلهها یکی در میون بلند و کوتاه بودن → ریتم نامنظمه
حالا ببین موج P قبل از هر QRS هست یا نه؟
اگه هست و فاصله PR همیشه یکسانه → احتمالاً ریتم سینوسی طبیعیه
اگه P نیست یا نامنظم دیده میشه → ممکنه ریتم غیرطبیعی باشه (مثل فیبریلاسیون دهلیزی یا بلوک)
برخی ریتمها که باید بلد باشی:
فیبریلاسیون دهلیزی (AF):
موج P وجود نداره، فاصله R–R نامنظم، ریتم شلختهس.
بیمار ممکنه سرگیجه یا تنگی نفس داشته باشه.
تاکیکاردی بطنی (VT):
QRS پهنه و خیلی سریع، شکل موجها یکدسته.
بیمار ممکنه بیهوش بشه یا نبض نداشته باشه.
این ریتم خیلی خطرناکه و ممکنه نیاز به شوک فوری داشته باشه.
ایست قلبی (Asystole):
خط صاف، هیچ موجی دیده نمیشه.
یعنی قلب کاملاً متوقف شده.
ریتم سینوسی طبیعی:
همه چی سر جای خودشه؛ P هست، QRS باریکه، فاصلهها منظمه.
این ریتم نرماله.
🔍 موج P: کوچک و گرد، باید قبل از هر QRS دیده بشه.
🔍 فاصله PR: از شروع P تا شروع QRS. نباید زیاد یا خیلی کم باشه (بین ۰.۱۲ تا ۰.۲۰ ثانیه).
🔍 QRS: باید باریک باشه (زیر ۰.۱۲ ثانیه). اگه پهن باشه، مشکل در هدایت بطنها داریم.
🔍 موج T: باید بعد از QRS بیاد، همجهت با اون باشه و معکوس یا خیلی نوکتیز نباشه.
🔺 ST Elevation:
یعنی بالا رفتن قطعه ST → نشونهی سکته حاد قلبی (STEMI)
اگه توی دو لید مجاور دیده بشه، خیلی مهمه.
🔻 ST Depression:
یعنی پایین رفتن ST → نشونهی ایسکمی (کمخونی عضله قلب) یا NSTEMI
🌀 T معکوس یا نوکتیز:
ممکنه علامت آسیب قلبی یا اختلالات الکترولیتی باشه.
اگه ST Elevation توی V1 تا V4 باشه → سکته قدامی (جلوی قلب)
اگه توی II، III، aVF باشه → سکته تحتانی
اگه توی V5، V6، I، aVL باشه → سکته لترال
اگه ST پایین در V1، V2 و موج R خیلی بلنده → ممکنه سکته خلفی باشه (پشت قلب)
📌 تا اینجا، باید بتونی بگی:
HR چقدره؟
ریتم منظم هست یا نه؟
نرماله یا آریتمی داره؟
سکته هست یا نه؟
وضعیت بیمار چقد اورژانسیه؟
باید شوک بدی؟ پیسمیکر بزنی؟ یا فقط انتقال بدی؟
نوارهای مثال واقعی و رنگی با نشونهگذاری
نوار سفید برای تمرین شخصی هر دانشجو
پروژکتور یا تخته شفاف برای تفسیر گروهی
تمرین "تشخیص در ۳۰ ثانیه" برای شرایط اورژانسی
هر گروه یه نوار ECG دریافت میکنه
باید از اول تا آخر الگوریتم بالا رو روی نوار پیاده کنه
تفسیر خودش رو بنویسه و نتیجهگیری کنه
مربی بررسی میکنه که چیزی از قلم نیفتاده باشه
📌 این الگوریتم همیشه همراهته؛ توی آمبولانس، توی صحنه تصادف، کنار تخت CCU.
اگر بدونش پیش بری، هیچوقت توی تفسیر ECG سردرگم نمیشی.
یادت نره: نوار قلب یه کاغذ ساده نیست... یه پیام فوری از خود قلبه به تو. ❤️🔥📉
نوارهای: STEMI، NSTEMI، PVC، Vtach، Vfib، AF, Complete Heart Block
تحلیل گروهی: هر گروه یک نوار → تفسیر → ارائه به جمع
مربی هر مورد را بررسی و نکات کلیدی را تأکید میکند
📌 یادگیری از خطاهای همگروهی، یکی از بهترین روشهای یادگیری بالینی
تا اینجا تئوری رو یاد گرفتیم. حالا وقتشه که خودت رو جای تیم احیا بذاری و با نوارهای واقعی کار کنی.
دیگه وقتشه تشخیص بدی که آیا بیمار نیاز به شوک داره، دارو میخواد، پیسمیکر لازمه یا فقط پایش کافیه.
مربی چند نوار ECG انتخابشده از موارد واقعی (یا شبیهسازیشده دقیق) رو به هر گروه میده:
نوار با ST Elevation در لیدهای V2–V4
➤ گروه باید لیدهای درگیر، نوع MI، و اقدام لازم (انتقال سریع، اطلاع به مرکز قلب) رو بگه
ST Depression در V5–V6 با T معکوس
➤ گروه باید با تحلیل وضعیت بالینی فرضی، تشخیص بده که گرچه Elevation نداره، ولی بیمار در خطره
QRS پهن و زودرس، بدون P
➤ گروه باید تشخیص بده که این فقط یه PVC تکیه یا الگویی از couplet/bigeminy داره؟
ریتم سریع، منظم، QRS پهن، بدون موج P
➤ گروه باید بگه: نبض داره یا نه؟ → اگه نه → دفیب فوری
ریتم شلخته، بدون کمپلکس مشخص، کاملاً نامنظم
➤ گروه باید بگه این ایست قلبیه و فوراً شوک و CPR شروع میشه
بدون موج P، فاصلههای R نامنظم
➤ آیا بیمار پایدار هست؟ دارو بدیم یا کاردیوورژن لازم داریم؟
موج P و QRS کاملاً جدا از هم، با ریت پایین
➤ گروه باید تشخیص بده که این یه بلوک کامل AV هست و احتمال نیاز به پیسمیکر فوری وجود داره
هر گروه یک نوار ECG دریافت میکنه (روی کاغذ یا نمایش اسلاید)
۵ تا ۷ دقیقه فرصت دارن تا:
تشخیص بدن: چه ریتمی داریم؟
بگن بیمار فرضی چه وضعیتی داره؟
تصمیم بگیرن چه اقدام فوری لازمه؟
سپس، یکی از اعضای گروه تفسیر رو برای همه ارائه میده
بعد از ارائه، مربی تفسیر گروه رو بررسی میکنه:
آیا تشخیص درسته؟
کدوم نکته از قلم افتاده؟
اگه تصمیم اشتباه بود، چرا؟ چه خطراتی داشت؟
اگر عالی بود، چه چیزی باعث موفقیتشون شد؟
📌 مربی نکات کلیدی هر نوار رو جداگانه برای همه توضیح میده و مثالهای بالینی مشابه رو هم اضافه میکنه.
"یادگیری از اشتباهات همگروهی، یکی از قویترین روشهای یادگیری بالینیه."
وقتی میشنوی که یکی از همکلاسیهات یه چیز رو اشتباه گفته و مربی اصلاحش کرده، اون نکته بیشتر توی ذهنت میمونه.
افزایش اعتماد به نفس دانشجو در تفسیر نوار
عادت کردن به تصمیمگیری بالینی سریع و اصولی
درک بهتر تشخیصهای آریتمی و ایسکمی در صحنه پیشبیمارستانی
آشنایی با ریتمهایی که فوراً باید روشون اقدام بشه
📌 این همون تمرینیه که یه نیروی EMS رو از "فقط بلدنوار بگیره" به کسی تبدیل میکنه که با نوار تصمیم میگیره... و گاهی با همین تصمیم، یه قلب رو برمیگردونه به زندگی. ❤️🔥📉🚑
نوشتن شرح دقیق بر اساس یافتهها:
«ریتم سینوسی نرمال، ریت ۸۰، محور نرمال، ST Elevation در لیدهای V1-V4، تشخیص STEMI قدامی»
چطور بهدرستی در پرونده بنویسیم؟
چه مواردی باید حتماً ثبت شود؟ (زمان، علامت، امضا، اسم دستگاه)
نوار قلب فقط یه تکه کاغذ نیست؛ یه سند پزشکی رسمیـه.
نویسندهٔ اون گزارش، یعنی تو، مسئول دقت، صحت، و شفافیت اون نوشتهای.
اگه درست ننویسی یا چیزی جا بندازی، ممکنه ادامهٔ درمان اشتباه بشه، یا حتی مدرک قانونی از بین بره.
پس الان یاد میگیریم چطور گزارش ECG بنویسی و چطور در پرونده بیمار ثبتش کنی.
وقتی ECG رو تفسیر کردی، حالا باید تفسیرت رو بهصورت جمله دقیق، واضح، و استاندارد بنویسی.
از موارد کلیدی شروع کن:
«ریتم سینوسی نرمال با HR حدود ۷۶، موج P قبل از هر QRS دیده میشود، فاصله PR نرمال، QRS باریک، محور نرمال، بدون تغییرات ایسکمیک در ST یا T، نوار نرمال گزارش میشود.»
«ریتم سینوسی با HR حدود ۸۰، محور نرمال، ST Elevation واضح در لیدهای V1 تا V4، موج T نوکتیز در همین لیدها، یافتهها با STEMI قدامی سازگار است.»
📌 هیچ وقت فقط ننویس "STEMI قدامی"؛ باید مسیر فکریت (ST Elevation در کدام لید، چه ویژگیهایی، چه نتیجهگیریای) نوشته شود.
در گزارش ECG باید حتماً این موارد باشه:
ریتم:
مثل: سینوسی نرمال، AF، VT، بلوک کامل
ریت (HR):
تعداد ضربان در دقیقه، حدودی یا دقیق
محور قلب (Axis):
نرمال، انحراف به راست، انحراف به چپ
وضعیت موج P، فاصله PR، QRS، موج T و ST:
آیا چیزی غیرطبیعی هست؟ مثل QRS پهن، T معکوس، PR طولانی...
وجود یا عدم وجود تغییرات ایسکمیک:
مثل: ST Elevation، ST Depression، Q پاتولوژیک
تشخیص نهایی (اگر مشخص است):
مثل: STEMI قدامی، NSTEMI، بلوک درجه ۲، تاکیکاردی بطنی، یا نوار نرمال
بعد از نوشتن تفسیر، حالا باید گزارش رو به شکل قانونی در پرونده بیمار ثبت کنی:
🕒 تاریخ و زمان دقیق ثبت ECG
مثل: «ECG در تاریخ ۱۴۰۴/۰۷/۱۰ ساعت ۰۸:۳۰ صبح انجام شد»
💬 وضعیت بالینی بیمار هنگام نوار:
مثلاً: «بیمار با شکایت درد قفسه سینه، هوشیار، نبض ۸۰، فشار ۱۰۰/۷۰»
📈 تشریح تفسیر ECG
همون جملههایی که بالا تمرین کردی
🖋️ نام و نام خانوادگی ثبتکننده + امضا + شماره پرسنلی یا شماره دانشجویی
مثل: «نگارش توسط: همایون کاظمی – کارآموز فوریتهای پزشکی / امضا»
🧰 نام دستگاه یا مانیتور (اگر مشخصه)
مثل: «ECG ثبتشده با دستگاه CardioTouch 3000»
📌 اگر نوار چاپشده به پرونده منگنه یا چسبانده میشه، روی خود نوار هم باید تاریخ، ساعت، نام بیمار، و امضای تو نوشته شده باشه.
هر دانشجو یک نوار ECG دریافت میکنه (واقعی یا تمرینی)
تفسیرش رو بهصورت یک گزارش کامل مینویسه
با فرمت پرونده بیمار تمرین میکنه:
تاریخ
وضعیت بیمار
شرح نوار
نتیجهگیری
نام + امضا
مربی بررسی میکنه و بازخورد میده روی نگارش، ترتیب، دقت و جامع بودن
📌 این تمرین فقط برای امتحان نیست؛ چون توی بخش اورژانس یا هنگام تحویل بیمار به بیمارستان، گزارش ECG تو میتونه اولین و مهمترین مدرک درمانی باشه.
اگه دقیق، کامل و علمی نوشته شده باشه، نهتنها از بیمار محافظت میکنی… بلکه به تیم درمان کمک میکنی بهترین تصمیم رو بگیره. ❤️🔥📄🖊️
فرصت آزاد برای استراحت
نمایش دو نوار روی تخته برای حدس جمعی ریتم یا محل سکته
جایزه یا امتیاز برای پاسخ صحیح (در صورت تمایل مربی)
گروهها به تخت بیمار یا مانکن مراجعه میکنند
نوار را روی دستگاه یا مانیتور میگیرند
فرم گزارش را پر میکنند، نوار را ضمیمه کرده و در پرونده تمرینی ثبت میکنند
📌 مربی در لحظه فرم را چک و اصلاح میکند
اجرای سناریو: بیمار با درد قفسه سینه، آنزیم نامشخص، ECG خفیف
تصمیمگیری گروهی برای تشخیص و گزارش
بررسی تعامل تیمی، استدلال بالینی، ارتباط با CCU یا پزشک
هدف: وقتی نوار «واضح» نیست اما بیمار تیپیک درد قلبی دارد، تیم EMS بتواند سریع، ایمن و مستند تصمیم بگیرد: چه اقداماتی الان لازم است؟ چطور گزارش بدهیم؟ و چه زمانی CCU/پزشک را درگیر کنیم.
🎭 سناریو
بیمار ۵۸ ساله با درد فشارنده پشت استخوان سینه از ۳۰ دقیقه قبل، تعریق سرد، تهوع خفیف.
آنزیمها نامشخص/در دسترس نیست. نوار ۱۲ لید اولیه: تغییرات خفیف/غیرتشخیصی (نه ST Elevation واضح، نه الگوی کلاسیک).
👥 تقسیم نقشها
لید تیم (تصمیم و هدایت صحنه)
اپراتور ECG/مانیتور (۱۲ لید + لیدهای تکمیلی)
مراقبت دارویی/اکسیژن
مستندساز/گزارشگر (SBAR)
۱) ارزیابی فوری ABCD + علائم حیاتی
هوشیاری، راه هوایی، تنفس، پالس/فشار، SpO₂.
اکسیژن فقط اگر SpO₂ < 94% یا دیسترس تنفسی. 😮💨
دسترسی وریدی، پایش مداوم HR/BP/SpO₂.
۲) ECG ۱۲ لید سریع + زمانگذاری
نوار واضح، با ۲۵ mm/s، روی کاغذ ۶–۱۰ ثانیه.
زمان دقیق ثبت را روی نوار بنویسید. 🕒
۳) وقتی ECG «مبهم» است، سریال و لیدهای اضافه
ECG سریال هر 5–10 دقیقه یا با تغییر علائم. 🔁
اگر ST Depression در V1–V3 دیدید → لیدهای خلفی V7–V9 بگیرید (شک به MI خلفی).
اگر درد/تغییرات در لیدهای تحتانی است → V4R (راست) بگیرید (排 RV MI).
آرتیفکت/لیدگذاری را دوباره چک کنید (RA/LA جابهجا؟ پوست مرطوب؟).
۴) اقدامات دارویی اولیه (طبق پروتکل مرکز)
ASA جویدنی (در نبود منع). 💊
نیترو زیرزبانی فقط اگر SBP ≥ ۹۰، شوک/برادی علامتدار نداریم، RV MI یا مصرف PDE5 مشکوک نیست.
کنترل درد و ضدایمِتیک بر اساس پروتکل (حساس به فشارخون).
هر تغییر علامتی بعد از دارو → ECG مجدد.
۵) تصمیمگیری بالینی در ابهام
درد تیپیک و مداوم + عوامل خطر (سن، DM/HTN/سیگار) + ECG غیرتشخیصی ⇒ مثل NSTEMI/آنژین ناپایدار رفتار کن:
مانیتورینگ مداوم، انتقال سریع به مرکز قلب
هماهنگی زودهنگام با ED/CCU حتی بدون ST Elevation
اگر در سریالها تغییر دینامیک ST/T یا ST Elevation پیدا شد ⇒ فعالسازی مسیر قلب (۲۴۷/کد قلب).
S – Situation: «بیمار ۵۸ ساله با درد قفسه سینه ۳۰ دقیقهای، دیافورز، ناپایدار نیست.»
B – Background: «HTN مثبت، سابقه آنژیو ندارد، ASA دریافت کرده، نیترو یک پاف بدون بهبود عمده.»
A – Assessment: «ECG مبهم/بدون STE؛ T معکوس خفیف لترال؛ درد تیپیک ادامه دارد.»
R – Recommendation: «پذیرش در مسیر قلب، مانیتورینگ، آنزیم سریال، تکرار ECG؛ در صورت تغییر دینامیک، فعالسازی کاتلب.»
نمونهٔ تماس رادیویی کوتاه:
«قلب/ED، بیمار ۵۸ ساله با درد قفسه سینه تیپیک، ECG غیرتشخیصی، ASA داده شده، نیترو با احتیاط، سریال ECG در حال انجام. برای مسیر قلب اعلام آمادگی بفرمایید.»
زمانها: شروع درد، ورود، هر ECG، هر دارو، پاسخ به درمان.
شرح نوار: «ECG#1 ساعت ۰۸:۲۰، ریتم سینوسی ۸۲، ST تغییر واضح ندارد، T معکوس خفیف در V5–V6.»
علائم حیاتی قبل/بعد از دارو (مثلاً قبل/بعد نیترو).
اقدامات/گزارشهای تلفنی: با چه بخشی، در چه زمانی صحبت شد، نتیجهٔ مکالمه.
امضا/نام دستگاه (اگر قابل ذکر).
آیا شواهد NSTEMI/آنژین ناپایدار کافی است؟
چه چیزی شما را به سمت فعالسازی فوری میبرد؟ (تغییر دینامیک، بدحالشدن بیمار، ST تغییر واضح)
در کدام شرایط نیترو را نمیدهید؟ (SBP پایین، RV MI، PDE5)
زمان تا اولین ECG؟ تا ASA؟
کیفیت نوار (بدون نویز/لید صحیح)؟
درخواست ECGهای تکمیلی به موقع بود؟
گزارش SBAR شفاف و کوتاه؟
تصمیمها با علائم بیمار همخوان بود؟
اکتفا به یک ECG و تکرار نکردن با تداوم درد.
دادن نیترو در فشار پایین یا شک RV MI.
عدمِ تماس زودهنگام با ED/CCU چون «نوار واضح نیست».
مستندسازی ناقصِ زمانها و پاسخ به درمان.
هر گروه یک سری ECG (اولیه، تکمیلی، سریال) میگیرد و یک تصمیم مستند مینویسد:
«تشخیص محتمل: آنژین ناپایدار/NSTEMI با ECG غیرتشخیصی؛ اقدام: انتقال در مسیر قلب + سریال ECG/آنزیم؛ آماده برای فعالسازی در تغییر دینامیک.»
ارائه به جمع، دریافت اصلاحات مربی، و تکرار سناریو با تایمر جهت کاهش زمانهای بحرانی.
بررسی نهایی تفسیرها
تأکید بر تفاوتهای STEMI و NSTEMI
توضیح کوتاه درباره ECGهای پیچیدهتر در جلسات آینده
نکات کاربردی برای میدان واقعی پیشبیمارستانی